Goedemorgen, het is zondagochtend en ik zit in een super leuk barretje, heel even bij te komen (lees wachten tot de wedstrijd van Joep begint) van een hectische week… Want hoe krijgen wij het voor elkaar??? Ongelofelijk zeg. Alsof wij afgelopen winter niets gedaan hebben en nu alles in één week hebben moeten doen. Maar hoe dan? Ik vraag mij bij dit soort dingen altijd af of andere agriturismo-campings dit ook hebben? Je ziet altijd van die ‘Ik-vertrek’ verhalen (wij trouwens zelf ook), die dan alles op het laatste moment moeten doen… en ja, wees maar eerlijk (ook jij) hebt dan commentaar. “Hoezo moet je op het laatste moment alles nog schoonmaken? Of “hoezo moet je nu nog al die lijsten maken en lampen ophangen”. Ja, ga zo maar door. Ja herken je die gedachten? Ok. Nou zo gaat het dus ook in de échte wereld, althans in de wereld van Rens en Rachel.

Als malle hebben wij afgelopen week echt van alles gedaan. Al het beddengoed wassen (tja want als je dit eerder doet is het niet ‘fris’), tenten schoonmaken (het kan tenslotte weer vies worden), WiFi regelen (tja te laat aan gedacht), badgebouw schoonmaken… ohhhh nee, even ’tijdverlies’. Ik hoor dus heel hard mijn naam roepen. Dat betekent geen goed nieuws. Ik ren (dit ziet er echt niet meer soepel uit) naar Rens toe en zie bloed, heel veel bloed. Ai. Een gat in zijn hoofd. Ok deze zuster heeft dus direct stress. Ik moet iets doen. Doekjes. Ik ren naar binnen en pak doekjes (vaatdoekjes). Ok ik bedenk dat dit niet hygiënisch is. Met keukenrollen, verbandtrommel en badlakens ren ik weer terug (met de hulptroepen van Joep en Siem achter mij aan). En Rens, de echte bikkel hangt met zijn hoofd onder de kraan. Ai ai ai. Wat een horror. Ok. Rustig blijven… dus hup het gat verbonden (zal nooit slagen als echte EHBO-er) en naar het ziekenhuis. Het gat wordt met flink wat hechtingen gemaakt. Pffff best schrikken. Maar diegene die Rens kennen; april en vlak voor een belangrijk moment… hmmm herkenbaar. Maar jeetje wat is hij stoer en eigenwijs. Want wat een pijn moet hij hebben (gehad). Maar geen tijd voor. En door. (Hij is echt wel even vertroeteld hoor.) Door met de hele ’to do lijst’. Gras maaien, zwembad schoonmaken, bar inrichten, kleine reperaties, bieb inrichten, trampolines in elkaar zetten, meubels schoonmaken en nog veel meer.

Vrijdagmiddag (vlak voordat wij Joep gaan ophalen van zijn tripje, zou 18.30 uur zijn, werd 00.15 uur) even een moment van rust tussendoor….de boodschappen doen voor onszelf en de bar. Whaaaaaa dit is natuurlijk alles behalve een rustmoment. Als iets stress oplevert . En nog zo’n stressmoment, voordat we boodschappen doen ‘even’ kleding kopen. Iets was het hele jaar kan maar uitgesteld wordt, als je hier woont op één of andere manier minder belangrijk. Maar nu echte noodzaak voor er gasten komen. Vol goede moed een winkel in, waarvan ik dacht dat het een oude vrouwenwinkel was, maar ohh nee… het is best leuke kleding en in het pashokje (kijkend naar mijzelf in de spiegel) kom ik tot de conclusie dat ik prima pas in deze winkel!! Ai een slikmoment.

En sinds heel lange tijd heb ik zo’n arm vol met kleding. Eén voor één pas ik alles…Best leuk, stom, bh uit, dan staat het beter, bh weer aan, hmm daar ligt het dus niet aan. Buik in, broek uit, jeetje wat truttig, ok best grappig, hé staat mij verrassend goed, mijn god wat een uitgezakt lichaam heb ik toch en ga zo maar door.Jeetje dat mensen dit echt leuk vinden. Ondertussen is Rens hier ook en hem staat zo’n beetje alles. Hij geeft mij een peptalk en daarna ga ik redelijk enthousiast het hokje weer uit met best veel kleding…ja blij! En bij de kassa valt de prijs ook ontzettend mee…tas mee naar huis en in de avond direct alles in de was, want al het nieuwe wil je tenslotte de volgende dag aan. Neeeeeee, waar is mijn kleding? Waar zijn die shirtjes die ik zo hard nodig had en die broeken? Waar is het? Vooral Rens zijn kleding komt uit die tas. De verkoopster heeft dus gewoon een deel van mijn kleding vergeten af te rekenen en in de tas te stoppen. Dat ligt dus nog ergens op de toonbank. Zo, dat was weer de laatste keer kleding kopen. Volgend jaar weer. Dus als je mij ziet lopen in dezelfde kleding als vorig jaar, sorry. Het idee was er. Zaterdagochtend: de dag van opening. En daar gingen wij weer als een malle! Gelukkig was Joep niet naar school (lag rond 01.00 uur in bed) en kon hij helpen. Team Camping44 was er om 14.30 uur weer helemaal (lees bijna helemaal) klaar voor. Rond 15.00 uur de eerste gasten en meteen al een echte vakantiesfeer. Super…

Zo en nu… nu even een cappuccino en 2 Brioche crema (ja je leest het goed 2…ik ga toch pas weer volgend jaar kleding kopen) en daarna voetbal kijken.