Ohhh wat een heerlijk temperaturen komen er aan… wat een feest én een reden om het zwembad klaar te maken voor opening. Nou ja… nog niet… want tja… hiervoor is natuurlijk van alles nodig. Laten we met het belangrijkste beginnen. Juist ja… badkleding!! Wij hebben namelijk geen robot en zullen er dus zelf in moeten. En aangezien het op mijn takenlijst staat…
Whaaa ken je dat gevoel dat je je weer klaar moet maken voor het aantrekken van badkleding… hmmm ok…dit jaar mag (lees moet) ik echt wat nieuws. Ik heb namelijk alleen nog van die ‘lubberdingen’ (die eigenlijk het lekkerste zitten). Maar goed…Toevallig reden wij vandaag langs een outlet… “Zullen we toch even kijken?” vroeg ik aan Rens. Want online badkleding is echt kansloos. Althans voor mij dan.
Ok…vlak voordat wij naar binnen gaan, dek ik mij al in… “Misschien neem ik wel alleen maar slippers hoor”. Maar eenmaal binnen was daar geen kans meer voor. Een aardige dame (maatje 36… Italiaanse maat 36) kwam aan om te vragen of ze kon helpen. “Uhmmm Ja, graag”. En hup voor ik het wist stond ik voor dat rek met zwemkleding… Er is in deze winkel duidelijk een verschil tussen zwembadkleding en strandkleding. Ahhh ok nu snap ik ook waarom mijn bikini altijd op mijn knieën hangt als ik met die jongens in het zwembad speel, dat is dan dus voor het strand en niet voor in het zwembad…ok helder. Ja ik wil dus iets voor het zwembad…want er moet gewerkt worden, het zwembad moet schoon.
“Ohhh, jij hebt maat 42” (Italiaanse maat). Ik zie maten tot en met 50 en kan mij dus niet voorstellen dat ik dan maat 42 heb. En Rens benadrukt dat door te zeggen: “er zitten nog best veel maten ‘boven’ hé”. Gelukkig liggen wij op één lijn, maar toch geeft die mevrouw mij maat(je) 42. Ok… ik wurm mij erin… en het is hilarisch… Ik heb een bovenstuk aan, waarvan ik echt niet weet wat ik moet… hahaha…het heeft veel te veel touwtjes… Hoe dan?? Ik zie mijzelf ’s morgens om 06.10 uur al opstaan en klote met die touwtjes…nee…dat wordt het niet. Daarbij zeg ik er nog niet bij dat het broekje natuurlijk niet past. Van wie zijn toch die billen in die spiegel??? Ok een zwempak dan… want stiekem gaat mijn voorkeur daar nog steeds naar uit… Dit terwijl ooit iemand heeft gezegd dat dat pas mag als je voorbij de 60 bent… Maar ja, ook als je een litteken hebt? En dan niet zo’n ‘mooie’ die keurig, onder je iets te kleine bikinibroek valt…maar gewoon eentje van ‘boven naar beneden’… (ach daar zeur ik gewoon af en toe over, maar heeft wel mijn leven gered). Dus hup aan dat badpak. Het klinkt heel simpel hé…maar stel je voor dat je met je mondkapje op, in een pashokje staat, met flink wit licht en een nog witter lichaam, deels bruine rug (wielrenner is er niets bij) en dan charmant wilt zijn in een te klein badpak. Ok…over kansloos gesproken!
Sowieso snap ik niet dat die pashokjes van dat achterlijke licht hebben…ze kunnen er toch een iets donkerdere kleur licht ophangen…zodat je niet elk oneffenheidje ziet….
Zwempak aan, zwempak uit, bikini aan…bikini uit…Whaaa… Tijdens dit soort momenten krijg ik het echt heel heet en zit ik helemaal onder de rode vlekken én krassen van de kaartjes. Welke vrouw kan dit charmant? Ik geef het al bijna op… Maar eerst overtuig ik die mevrouw dat ik echt niet maat 42 heb en laat het haar ook even zien. Ik geloof dat het haar nu ook helder is. Te klein… hahahahah… Ja, van die vetrollen die je vaak boven bh’s uit ziet komen… die verklaren een hoop. Op dit moment vind ik echt dat ik meer squats moet doen en moet planken (ben benieuwd hoe lang die gedachte blijft). Dus er wordt een maatje 44 (Italiaanse maat) gepakt. Kijk dat is beter… Waar ze in Nederland nog echt een broekje verkopen waar mijn billen inpassen…is dat hier niet het geval… Ennuhhh dat ligt echt niet aan de wijn of het snoep…dat is een Italiaanse stijl. Toch?! Dus ja… met een badpak, bikini (waar de billen niet helemaal inpassen) en slippers ga ik weer naar buiten.
Het zwembad kan schoongemaakt worden.
