Het vervolg van onze reis… gelukkig zijn wij op tijd!! Op tijd bij de parkeerplaats, die naar ons idee écht naast het vliegveld zou zijn… Dit is helaas niet zo… (vertekend kaartje?🙈🤣). Ach geen probleem want we worden gebracht..best luxe eigenlijk…. We stappen in en bewonderen deze zeer luxe auto, en komen tot de conclusie dat deze auto waarschijnlijk nooit langs de kant komt te staan, met wat voor kleur lampje dan ook😁.
Wij stappen uit… hmmm wel of geen fooi geven?! Wij hebben geen idee… Wij betalen natuurlijk al voor de parkeerplaats… Joep zegt: “wij betalen die gast gewoon op de terugweg”. Tegenwoordig is alles en iedereen namelijk ‘gast’, dus dat doen we! Aso of niet? Geen idee!

Wij gaan op zoek naar de incheckbalie….checken in en ohhh wat hebben wij het heet met onze winterjas aan.
De grote vraag bij de balie is natuurlijk… wat weegt die koffer??? Hij weegt ongeveer 19.7 kilo! Wauw, ik geef mijzelf een schouderklopje🤣😊.
Wij zoeken een plekje voor een kopje koffie… Wij die vorig jaar alleen nog maar thee dronken… En dan horen wij: “ohhh jullie hebben het gered!”… Mijn hersens gaan als een malle aan het werk… ken ik die mensen? Ja dat moet haast wel… Uhmmm waarvan? Wie zijn het? Rens kijkt mij hoopvol aan en ik hem… nee geen herkenning…Geen idee wie het zijn.. In een paar seconden heel veel vragen in mijn hoofd. Waar en wanneer hebben wij hen gezien?? Nee geen antwoord!🤔
Ahhh daar komt het antwoord! “Wij hebben net je verhaal gelezen…Wij volgen jullie via Facebook”. Gelukkig, geen geheugenverlies…(Ik kan dus makkelijk af en toe een wijntje blijven drinken…)
Wij schudden elkaar de hand. Ook deze twee aardige stellen (even checken wie nu precies bij wie hoort…) hebben agriturismo’s. Mooi, wij delen gegevens uit en krijgen een tip over ons lavendelveld. Gewoon met de bosmaaier snoeien, wegbrengen en hup je gaat met lavendelolie of lavendelwater weer weg. Klinkt relaxed!! Met de bosmaaier… dat klinkt als lomp én alles wat lomp is, dat kunnen wij!
Wij drinken een kopje koffie, flesje water en een soort Ice-tea. Wij schrikken ons kapot met afrekenen en klagen over deze dure kop koffie (bijna 3 euro) en flesje drinken (5 euro), maar goed… zijn wij nu al dorpelingen die klagen over te dure koffie???
Op weg naar de gate en wachten… gewoon zittend op stoeltjes galgje spelen…Vol verbazing vragen wij ons af waarom iedereen al in die lange rij staat…
Zo, de rij is bijna weg… nu sluiten wij aan. Eenmaal op de trap van het vliegtuig vraagt Siem zich hardop af of dit wel het vliegtuig is naar Liverpool??? Liverpool? Nou dat is niet te hopen… (Ach zou voor Rens niet de eerste keer zijn dat hij in het verkeerde vliegtuig stapt.) Siem vraagt in vloeiend Italiaans toch nog even aan de stewardess waar wij heen gaan…Gewoon voor de zekerheid. Gelukkig Eindhoven! Hij krijgt een compliment over zijn Italiaans. Best leuk na een jaartje op de Italiaanse school en ik kijk vol trots naar hem, hij, die met zijn mond open alles bewonderd.
Op zoek naar onze plek komen wij de “familie Donna” van Ik-vertek tegen. Van de aardige stellen die wij eerder tegen kwamen, hadden wij al gehoord dat zij ook in dit vliegtuig zaten. Zij die redelijk veel commentaar kregen. Schandalig!! Waarom? Waarom zoveel commentaar en kritiek over een ander op Facebook, Twitter of wat dan ook gooien? Natuurlijk denk ik ook een heleboel en vind ik overal wat van… sterker nog….deze mening geef ik ook graag🤣… maar dit doe ik in ieder geval niet op social media. #doeislief
En nu, nu zitten wij in de lucht en nemen door hoe iedereen zal reageren als wij ze weer zien… maar daar, daar laat ik mij niet over uit, in ieder geval niet op social media🤣…