Het is vrijdagochtend en wij zijn klaar voor onze nieuwe klus. Maar niet voordat we toch heel even een beetje trots zijn op onze klus van gisteren. Heel even maar hoor, want vaak gaat er daarna iets volledig fout.
Ja enige tijd geleden kwamen wij tot de ontdekking dat de balken onder onze zonnepanelen volledig verrot waren. “Oh wij bellen even de aannemer, die kan dat mooi vervangen, tegelijk met een aantal andere klussen”… Hmmm, hij dacht daar anders over. “Ja, ik breng de balken, de rest kunnen jullie zelf. Even alle schroeven losdraaien, zonnepanelen opliften en balken vervangen”. “Oh, Ok, prima. Doen we”.
De balken werden gebracht met een vrachtwagen en uit de vrachtwagen gegleden. Bam, met een gigantische knal lagen ze daar op de grond en blokkeerde het pad. Ok, die lagen daar voorlopig even prima. (Eigenlijk niet natuurlijk…want als wij er met onze maaier met karretje langs moesten, dan moesten wij behoorlijk manoeuvreren (dit zo’n 30 keer aangezien alle tegels van onder de chalet weg moesten…(Oh ja, die chalet die wij compleet opgebouwd, ingericht en weer afgebouwd hebben, ja die ja) maar goed, de balken waren te zwaar om even te verplaatsen en lagen daar dus prima.

Tot gisteren. Gisteren moest het gebeuren. Hup, actie. Al het materiaal werd klaar gelegd. Dit doen wij tegenwoordig een stuk zorgvuldiger, zodat wij niet 100x hoeven te lopen… ok, ok, het lukt natuurlijk niet meteen goed. Dus af en toe toch even wat halen… Soms zelfs even maar de ferramente in plaats van naar de schuur, maar tot nu toe gaat het goed. Ja, alle schroeven van de achterste balk los, stenen ervoor gestapeld zodat de panelen hierop kunnen steunen. (Lees, dat deel staat omhoog, dus kan je goed bij). Wauw, gaat best goed.
“Maar hoe hebben jullie die zware balken daar gekregen?” “Nou goed dat je het vraagt”. “Die hebben wij dus als echte Romeinen gerold op paaltjes”. Echt wauw, fantastisch… na eerst te hebben staan denken en klooien, hoe wij balken van ongeveer 250 kilo moesten verplaatsen, kwam daar een goed idee. Eerst niet. Eerst touwen erom gebonden en proberen te tillen. Hmmm pijnlijk en kansloos. Toen een steekkarretje aan één kant eronder… ok… redelijk. Eén iemand het karretje en de ander de touwen. Ohhh ok, voor 3 meter ging dit…maar toch ook een slecht plan. Ja, rollen… wauw. Zo blij als twee kinderen gingen we daar. Paaltjes eronder en rollen maar, hoe cool!! En hoe knap dat ze dit vroeger kilometers lang volhielden… Want echt volleerd waren wij nog niet. Rollen…ai, voet eronder… paaltje verplaatsen en door…hmmm verkeerde kant op… te snel… te langzaam…. maar het is gelukt… De balken waren daar, waar ze moesten zijn.
De schroeven van de oude balken werden doorgezaagd met de haakse slijper, het beton werd weggeboord met een drilmachine en de nieuwe balk kon op zijn plek! Maar hoe krijgen wij nu de schroeven door de balk (zo’n 25 cm) en in het beton…hmmm. Meten was geen optie… Ja, wij maken eerst een boorgat in het hout…daarna een beetje verf aan de stok die door de balk kan en dan komt de verf op het beton. Hahahaha en het werkte!! Zo blij. Super!
Hmmm de balk was zo’n 10 cm hoger, dus de ‘hoek’ van de panelen klopte niet meer….ahhhhhhhh….en waterdruppels uit een buis lieten dit even zien. Er werd een geodriehoek gezocht in huis (deze was waarschijnlijk mee naar school) en dus werd er zo’n rond ding met graden gebruikt. Het moest toch allemaal weer recht staan. Ok…op onze manier met meten gelukt. Deel 1 klaar!

Toen deel 2. De voorste balk… de balk die bijna op de grond ligt en geen enkele speling heeft en waarvan de panelen omhoog gelift moesten worden. Maar zodra dat zou gebeuren, zouden de panelen volledig gaan schuiven!!!! Whaaa…. hoe dan!! Ok… denken… stenen eronder geen nut. Palen eronder gevaarlijk…straks steken ze er dwars doorheen. Ook geen goed idee. Ja een ’tafeltje’ moest er gemaakt worden. Met banden en planken (ohhh de planken van de chalet die wegpoetsen… ja die ja) werd er een constructie geplaatst. Best spannend.  En zo stond het klaar. Eerst even lunchen en moed verzamelen .

De nieuwe balk moest volledig klaar zijn (lees schroefgaten, met daarin alvast de schroef, op de goede plek) hmmm dus meten… millimeters nauwkeurig (echt ons ding). En dan maar hopen. Want er kon niet meer geboord worden als deze eenmaal op zijn plek lag. Het moest in één keer goed.
Plat op de buik en knieën werden de schroeven van de oude balk weer afgezaagd (dit keer met de hand, resultaat stukkende knokkels) het beton weggeboord en de oude balk heel voorzichtig verschoven. Wauw dit lukte!!! En de panelen steunden op het ’tafeltje’ van banden en planken.

Nu de nieuwe balk eronder. Ok hier hadden wij die jongens voor nodig. Met duidelijke instructies had iedereen een taak. “Rustig schuiven, voorzichtig dit en kijk uit dat”. En daar lag de balk!!! Nu maar hopen dat het past. De panelen werden weer opgetild (mijn hemel wat achterlijk zwaar) en aan elkaar geschroefd. Te gek!!! Jeetje, het is gelukt… en nu maar hopen dat het druppelen van de buis vandaag ook is gestopt . Ok, de aannemer had gelijk…dit konden wij wel ‘even’ zelf. Vooral ‘even ‘.

Zo…en vandaag weer een nieuwe klus. Hopelijk een iets makkelijkere. Fijne dag allemaal.