Zo… het is woensdagochtend en gisteren hebben wij de laatste stap genomen voor ons ‘Italiaanse’ rijbewijs. Helemaal te gek. Nog 60 dagen wachten en dan is alles rond.

Nadat wij een beetje juichend wegliepen, moest die aardige meneer lachen…

Tot het moment dat wij iets later weer terug kwamen…er was namelijk toch een kleine ‘maar’…Nadat ons officiële rijbewijs was ingenomen, met een paperclip aan onze documenten werd vastgemaakt en wij daarvoor in de plaats een dun papiertje kregen, (iets wat ik persoonlijk heel bijzonder vind…want waarom houdt die aardige meneer niet het dunne papiertje en wij ons rijbewijs…maar goed dat terzijde) liepen wij naar de auto.

Eenmaal in de auto keek ik naar het dunne velletje papier en kwam tot de ontdekking dat daar Rachel staat!!! Ohhh neeeee! Een officieel document met Rachel erop! Paniek! Hmmm… ‘Waarom? hoor ik je denken. “Dat is toch jouw naam?” ‘Nou ja… op zich wel… maar toch ook niet.’ Ja, het is natuurlijk wel mijn naam… maar niet officieel! Begrijp je het nog? Nee? Nou Ja, dat is ook logisch. Toen ik ooit mijn Mavo-diploma ging ophalen en mijn naam werd omgeroepen door de zaal, begreep ook niemand het. Want wie was toch Adriana Maria Wilhelmina? Ja, je hoort het goed… dat zijn dus mijn namen!! “En Rachel dan? ‘Tja… dat lijkt er niet eens op.’ Ach…mijn vader vond dat vroeger (en gelukkig nu nog steeds) een mooie naam dus dat moest het worden… zo gezegd, zo gedaan! Alleen nergens, maar dan ook echt nergens staan dan ook officieel Rachel, behalve op mijn geboortekaartje.

Dat het vrij onlogisch is en dus ook soms best onhandig, daar hebben mijn ouders denk ik nooit over nagedacht. Want vliegen als Rachel, dat mag niet. Daar staat zelfs een boete op. Een huis kopen als Rachel, dat mag niet… Een rekening openen, dat mag niet. Trouwen als Rachel, dat mag niet…wat mag dan wel als Rachel? Gewoon gezellig een wijntje drinken ofzo en de rest mag dus als Adriana! Ohhh nee… ik ben ook gewoon moeder en vriendin en bla bla bla als Rachel . Ik BEN grwoon Rachel!

Rachel lijkt in de verste verte niet op Adriana en leg dan maar eens aan een Italiaan uit dat ik Adriana heet en toch ook of eigenlijk niet Rachel! Dus met een beetje angst terug naar binnen met het dunne velletje papier…eerst even lief lachen naar die aardige meneer en dan vertellen dat de naam die ik daar zelf geschreven heb (hoe dom kan ik zijn) toch niet mijn naam is! Huhhhhh…. “Maar wie heeft dat dan geschreven?” Tja, ik geef ditnkeer geen uitleg…Er wordt gemopperd, gekrast en gelukkig wordt het aangepast. Als Adriana loop ik weer rustig naar buiten met het aangepaste dunne velletje papier. Wij wachten nog rustig 60 dagen op ons nieuwe rijbewijs.