Wind…
De wind is niet meer hetzelfde als voor 19 juli 16.30 uur…
Voorheen dacht ik niet na over de wind… het was heerlijk… wij gingen met wind naar het strand, vliegeren of gewoon, de wind was er, zonder hier over na te denken.

Sinds het feit dat ik 19 juli aan een tent heb gehangen, de bliksem links en rechts insloeg, regen met duizenden liters verticaal naar beneden kwam, mijn zoon en nichtje met angst in de ogen uit een tent heb zien kruipen, mijn schoonzus door de lucht heb zien vliegen, tenten volledig verwoest werden, wind die nog nooit zo heeft gewaaid in Loro Piceno, wij heel hard hebben gehuild omdat voor ons gevoel, de droom in 20 minuten verwoest was… sinds dat moment is de wind niet meer hetzelfde…

Angst
De wind komt op en de angst schiet in mijn lijf… ik verstijf… ik soms best wel stoer…, stond op een gegeven moment met knikkende knieën achter de bar, wachtend tot een gast naar zijn eigen tent ging en ik inéén kroop achter de bar… shit… daar zat ik op mijn knieën… met tranen in mijn ogen…
Mijn zoon (die rennend naar binnen gaat met wind) lag ondertussen onder zijn dekbed, met de luiken dicht en de muziek heel hard aan…
Dat wilde ik ook… maar dat kon niet…
Ik wist dat ik weer omhoog moest… ik was de baas van de camping (zo noemen kinderen je op de camping) en moest rond gaan lopen… ik sprak mijzelf heel veel moed toe en ging… lopend over de camping…angst in mij keel, tranen in mijn ogen de was binnen neerleggen, parasols plat want het waaide (een beetje)… Voor mij, ons, niet een beetje…
Ik kon mijn zoon ohhh zo goed uitleggen dat hij naar de lucht moest kijken en dat het goede lucht was (mooi blauw)… Maar toch… die wind… die wind… uitleggen kon ik… maar voelen niet!
Vannacht was er ook wind… heel harde wind… (voor ons). Rens uit bed, lopend over de camping (uiteraard was alles goed), Siem en ik samen in bed, onder de dekens, met de luiken dicht!!! Vanmorgen stoer naar buiten… aan het werk, het was tenslotte mooie blauwe lucht… maar met een bijna stijve nek en pijn in mijn buik ging ik aan de slag…
De wind, de wind… Ppfff… hopelijk kunnen wij weer snel ‘gewoon’ gaan genieten van de wind!