Goedemorgen… het is dinsdagochtend en vandaag staat ‘olijfbomen knippen‘ op het lijstje… Dus dat doen we dus… Wij moeten er 280… dus wij hebben er nog een aantal te gaan.
Ik ga naar buiten (vandaag zonder mijn sekslozeYvonne Jaspers laarzen; zo werden mijn nieuwe laarzen genoemd, waar ik super blij mee ben; tja tegenwoordig word ik blij van nieuwe laarzen; best treurig eigenlijk maar goed), maar gewoon met mijn vertrapte Adidas-festival gympen. Het is namelijk droog en prachtig weer. Maar goed; terug naar de olijfbomen knippen.
Ohhh het knippen van de bomen wordt bijna een obsessie (lees; is een obsessie).. In mijn hoofd hoor ik steeds een stemmetje ‘een kommetje…een kommetje…een kommetje’. Ok… duidelijk. De bomen worden hier in Le Marche in een ‘kommetje’ geknipt. Ik kan tegenwoordig niet langs een olijfboomgaard of andere bomen rijden of ik zie overal een kommetje en met in mijn hoofd ‘dat wil ik ook ‘. Sterker nog… ik val ook Rens er mee lastig door het steeds te benoemen….whaaaa irritant! Natuurlijk de ene mooier dan de ander…maar de meeste prachtig! Het lijken wel kunstwerken. Maar echt bijna alle bomen worden in kommetjes geknipt!! ‘Dat wil ik ook’. Ik wil het, ik wil het, ik wil het. Ik wil ook kommetjes en kunstwerken! Ok…nu moet ik even eerlijk zijn dat dit natuurlijk bijna onmogelijk is… wij ‘hadden’ twee jaar geleden nog een terrein met zwaar verwaarloosde olijfbomen (verreweg van kommetjes). Maar toch… ik wil het!!! Dus er wordt aardig wat gevloekt van mijn kant dan… het moet goed en mooi, maar ja…ook een klein detail genaamd ‘gemis van ervaring, jarenlange ervaring’. Ok dat mis ik dus ook! Ach ik hoor Rens dan roepen “doe gewoon je best”. En dat doe ik. Ik klim in de boom en zie een heleboel rechtopstaande takken…die moeten er dus af, lange takken, ook eraf… hmmm dikke stam die de verkeerde richting opgaat ook…Ohhhh nee… die boom wordt steeds korter en korter. Ooit heb ik Britt Dekker zitten kijken die de manen van haar paard aan het knippen was en ik zeg je…dat paard had ook geen manen meer over. Dat doe ik dus ook. Uitdunnen, knippen, nog een beetje hier én daar… (Het is maar goed dat ik geen kapper ben) en uiteindelijk is die boom klaar… en dan komt het moment dat ik aan Rens vraag (lees…ik vraag dus aan hem) wat hij ervan vindt. Zijn reactie “ik zou die en die nog even korter doen, en laat je dit hier bewust zitten?” Serieus?!?!?!? Whaaa… en dan ben ik dus echt een vrouw en wordt chagrijnig! Erg he?! Hahahah… hij moet dan eigenlijk gewoon zeggen: “mooi gedaan Rach”. Dus dat! Ach… nee hoor… het klinkt nu heel erg maar uhmmm tja… het is misschien wel een beetje waar! Ach… gelukkig geven wij elkaar ook veel complimenten en is Rens mij wel gewend.
Als beloning van mijn werk besluit ik even een latte te maken en ga naar binnen. Uiteraard ok vooral om even te kijken hoe het met die jongens gaat. Zij hebben namelijk alweer een tijdje Meets… Ik kom binnen en zie de ene volledig wit en redelijk verveeld op zijn telefoon de Meets volgen (lees scrollend door de apps en spelletjes)….Tja… en geef hem eens ongelijk!!! De leerkracht besluit om één kind te overhoren terwijl de rest ‘erbij’ zit….Ok…ik besluit dus niets te zeggen van het scrollen… En de ander zit breed lachend achter het scherm. Ik vraag mij af waarom….maar dat wordt heel snel duidelijk. “Mama, moet je kijken wat ik heb uitgevonden” En hij laat zien dat hij zijn scherm kan ‘flippen’. En dan is hij dus in ene op zijn kop in beeld! Ik vind het hilarisch, maar ben moeder dus moet hier natuurlijk wat van vinden… Ok… het enige wat ik vind…Respect voor de leerkrachten en alle kinderen die op deze manier onderwijs krijgen. Even later zit Siem dus op zijn kop voor het scherp…dan is het ‘flippen’ weer recht. . Geweldig! Hij doet wel mee… en goed ook! Dat merk ik omdat hij tussendoor aan mij vraagt waar Romelus en Remus vandaan komen. Ach…en ook Joep doet mee…die mag bij verschillende vakken ook niets meer zeggen: een spreekverbod…hahaha. Ik ben trots op ze. En ik besluit om weer naar buiten te gaan… op naar de olijfbomen! Fijne dag! Rachel