Het is vrijdagavond en ik zit op Siem te wachten tijdens tennis. En na gisteren zo’n truttige oubollige topdag te hebben en te kunnen genieten van kleine dingen…ging dat vandaag dus abdoluuit NIET! Vandaag is het echt zo’n shitdag! Ai ai ai. Eentje die je direct wilt overslaan…en door…
Hormonen? Vrouw? Omgevingsfactoren? Geen idee!
Ennuh waarom was het dan zo’n shitdag dan? Nou dat ga ik vertellen.
Na zo’n beetje de hele nacht niet te hebben geslapen vanwege de storm, moesten de jongens vanmorgen lopend naar de bus omdat de auto weer bij de garage stond. Ok, normaal geen punt en loop ik even mee. Maar dit keer dus niet. En niet vanwege het vroege tijdstip, maar vanwege de storm.
Hup 05.45 uur uit bed en even Pippa uitlaten. Deur open, k*t, deur weer dicht. Hoe dan?! Hoeveel wind kan er staan. En wij hebben toch al wat wind meegemaakt. Ok deur weer open… naar buiten en Pippa uitlaten. Lees, dit waren 10 stappen en weer naar binnen (zonder Pippa). Ik heb Pippa gewoon buiten gelaten. Jeetje wat was ik bang! Vreselijk gewoon. Tja mogelijk iets met een trauma van de wind ofzo. Ok Rachel, laat je niet kennen, kom op. Toch weer naar buiten, dit keer tot het hek… Nee en daar ging ik weer… toch weer naar binnen. Dit keer wel met Pippa. Wat een vreselijk gevoel! Naast truttig en oubollig ook nog een schijterd!
Hmmm en dan meelopen met die jongens naar boven? Sterker nog, met deze storm hoeven ze van mij eigenlijk niet naar school. Maar ja, het zal wel in mijn hoofd zitten. Shit… toch maar Rens wakker maken (die het hele tafereel waarschijnlijk gewoon heeft gehoord) en idd wakker ligt vanwege de storm. Ik moet hem dus vragen met die jongens mee te lopen. En natuurlijk kunnen ze ook zelf lopen, maar het waait echt gevaarlijk hard. Echt erg!!
Dienjingens naar school en rens weer terug. En ik, dan eindelijk rond 10.30 uur ‘durf’ ik naar buiten. Rens had al verteld dat er geen ernstige schade was…behalve heel veel stukkende schaduwdoeken en palen.

Ohhh nee… niet die schaduwdoeken die zo mooi strak over de palen zaten, niet die schaduwdoeken en palen wat zo vreselijk veel tijd heeft gekost. Ja, die dus! Als luciferhoutjes zijn de palen gewoon afgebroken of door midden gebroken.  Grrrr, op dit soort momenten is het hebben van een eigen bedrijf gewoon stom!
Maar goed, wat zeur ik, deze storm heeft heel veel in de omgeving verwoest. De brandweer is flink in de weer geweest…dus tja. Het zijn alleen maar de schaduwdoeken en palen, maar toch! En dan, dan ben ik ineens weer dat ‘zeikwijf’ zoals mensen mij noemden na de uitzending van “Wij emigreren “. Ja natuurlijk zijn er ergere dingen, maar soms heel soms ben ik gewoon klaar met dingen die stuk gaan en het liefste wil ik dan vloeken, boos zijn en van alles. Maar ja, mijn man is ook mijn ‘zakenpartner’ en dan matcht dan gewoon niet. Whaaaa. Tja en dan is 24/7 samen soms niet zo leuk. Ach dit is ook emigreren en gebeurd gelukkig héél weinig.
Ach straks als ik thuis ben zijn wij vast weer zakenpartners en ‘geliefden’. 😉 En morgen… morgen is alles weer beter! Dan kan er weer genoten worden van kleine dingen.
Maar jeetje wat een dag! En jeetje wat een storm