Begin november is het nu… en onze laatste gasten zijn alweer thuis. Wij zijn al sinds september druk met het nieuwe jaar: er moet worden gegraven, gebouwd, geschilders, gesproken, etc.
Nu even een moment van terugkijken op een onvergetelijk seizoen. Na de dramatische start van de zomer, beleefden wij vele fantastische momenten. Zo was er de allereerste aankomst van onze allereerste gasten; ik zie de auto nog aan komen rijden (ik moest Siem naar een feestje brengen), de ramen waren omlaag en 5 zeer vrolijke mensen hadden enorm veel zin in, in de vakantie. Een vakantie die zij gingen doorbrengen op ONZE camping…whaa!! Zo gaaf!!
De dagen erna waren er de kinderen die lachend in het zwembad speelden, de mensen die vrolijk bij de bar zaten te kletsen, mensen die terugkwamen van een geslaagd uitstapje in de buurt of juist gewoon bij hun tent zaten te spelen.
Er waren vooral topdagen met hoge temperaturen en blauwe luchten, maar ook enkele dagen met regenachtig weer. Daar wij pas op het laatst mochten graven, waren er veel plaatsen zonder gras… en dus modder. Tja en dat is niet leuk als je net aankomt en dan uitglijdt in die modder. Of als de modder meegenomen werd, onder slippers, het badgebouw in (weer schoonmaken dus…).
Des te mooier dat alle mensen later weer glimlachend rondliepen en het weer een leuke vakantie werd. Niets is leuker om te werken in een fantastische omgeving, met mooi weer en enthousiaste mensen om je heen.
Echter toppers waren de Italiaanse avonden. Op dinsdag wordt er Italiaans gekookt (niet door ons gelukkig, voor ons en voor de gasten) en nodigen wij alle gasten uit (tegen betaling dat dan weer wel) om samen met ons deze heerlijke maaltijden te nuttigen. Natuurlijk is er ook Italiaanse muziek, een groot spel voor alle kinderen en wat lekkers te drinken. Supergezellig!!
Privé ruimte was er niet meer… dat kwam gewoon door ons. De jongens nodigden iedereen uit om te spelen in het huis, tv te kijken, etc. Prima, behalve toen ik zelfs boven niet meer rustig naar de w.c. kon (zit je dan met een boekje en de broek op de enkels…pfff).

De jongens vonden het in het begin wat moeilijk; alles moest worden gedeeld (hun speeltuin, hun zwembad, hun tuin, hun katten en ook hun ouders) en iedereen ging weer weg. Zij hebben het er nog steeds over, want veel vrienden en vriendinnetjes gemaakt. Ook wij kijken terug op mooie ontmoetingen, met mooie gesprekken en mooie mensen.
Loro Piceno is ook helemaal om. Iedereen is enthousiast, mensen willen Engels leren en in de musea willen zij alles vertaald hebben in het Nederlands. De restaurants en barretjes hebben nu kennis gemaakt met de (vooral) Nederlanders en dat smaakt naar meer (bijvoorbeeld naar meer Nederlanders, Duitsers en Engelsen).
Na 3 maanden vakantie zijn de jongens nu weer naar school en hebben zij het Italiaanse leven weer opgepakt. Gaan naar feestjes, voetbal, maken huiswerk en zijn gewoon weer lekker Joep en Siem. En wij? Wij halen de olijven uit de bomen, maaien het gras, graven drainagebuizen, maken een nieuwe website, etc.
Loro Piceno is echt ons thuis en wij zijn nog lang niet klaar. Voor volgend jaar hebben wij weer vele plannen. Wij hebben echt zin in 2020 en het ontvangen van veel meer mensen.
In de kerstperiode gaan wij waarschijnlijk even terug naar Nederland; familie en vrienden bezoeken. Zoals zij ons in grote getalen ons hebben bezocht om te helpen.