Zo dat waren weer een paar ‘lekkere’ dagen op de knieën. Van de sneeuw naar de blubber, naar het zand.
Vorige week zaterdag moest er natuurlijk een grote sneeuwpop gemaakt worden. En Siem had een idee… “Kom, wij rollen gewoon de sneeuwbal naar beneden…”. Eenmaal benden hadden wij echt al een lekkere grote…maar niet groot genoeg en oh ja… “Mama, de sneeuwpop moet ook naast het huis komen te staan, dus kom… we rollen hem ook nog ‘even’ naar boven”. Serieus?! Ok, met de zweet op mijn rug en zittend op de knieën werd de gigantische sneeuwbal (ik vond de sneeuwpop eigenlijk al groot genoeg) weer naar boven gerold! En je begrijpt dat met elke cm die wij duwden die bal groter werd. Ok….dit keer was opgeven echt wel een optie! De sneeuwman kreeg een mooie plek… midden op het terrein. Redelijk teleurgesteld stopte Siem een paar takken in zijn lijf en de pop was klaar…
Maandag was het terrein een beetje blubberig dus besloten wij niets te doen…nou ja niets, niets buiten…dus binnen werd de administratie gedaan (zittend op de knieën achter de computer).
En ja… dinsdag was het weer zo ver! Wij konden weer naar buiten. En zoals jullie weten waren wij bezig met de cottages. De cottages die wij inmiddels recht hadden gezet… Vraag niet hoe! Met gevaar voor eigen leven. Er waren 2 krikken gekocht (want steeds iets lenen is ook arelaxed)… Maar ja… eenmaal zittend op de knieën naast die cottage kwamen wij tot de ontdekking dat die krikken (beiden konden 2 ton ‘dragen’) niet voldoende waren… hoe dan??? Ok… toch weer naar de garage…even de krik lenen en door! De cottages werden waterpas gezet. Nadat wij de schrik van ons leven kregen en één van de cottages zelf besloot 10 cm naar achter te schuiven… Serieus… ons hart zat in onze keel! Maar geen tijd voor ‘paniek’. Hij werd echt goed gezet en ‘recht én helemaal stil’.
Dus wij konden weer verder met de gigantische vlonders die ervoor komen. Deze moesten in elkaar gezet worden, waterpas en op de goede hoogte komen!!! Mamamia wat een werk! Echt zwaar! En ik overdrijf niet als ik zeg zwaar!!! Onder de vlonder doorkruipen… even op de rug in de modder en de gehele vlonder met de benen omhoog stoten, zodat er toch een beetje weggegraven kon worden…met een echte bouwvakkersspleet, blubber van top tot teen, geschaafde handen, blauwe billen én knieën gingen wij door. Het moest ons lukken! Een beetje dieper, nee toch wat hoger…paal iets te lang… toch een beetje opzij…hup erop en toch weer eronder!!! Schroefje, moertje en ringetje (grrrrr een braam…dus een nieuwe schroef). Eerst nog even de palen in de teer…Wat geen kwast? Ok dan maar even dat laken pakken (bij mijn schoonmoeder ooit afgedroogd met een kussensloop) dus even de palen in de teer zetten moet dan zeker lukken.
Maar het staat!!! De vlonders zijn gelukt! Alles werd geschuurd en gelakt (op de knieën)! Wauw wat een werk! En wat wordt het mooi. Nu nog de opbouw… maar het hekje staat al…Dit zodat als wij aan komen lopen, wij konden zien dat wij ook echt wat gedaan hadden!
Nadat de cottages geschuurd en gelakt werden, werd er even een paadje aangelegd (jajaja ook op de knieën en ohhh wat is Rens blij met zijn haakse slijper) én nog even voor de laatste keer de vloer van de chalet geschilderd. Zo… Deze week weer verder en hopelijk iets minder op de knieën. Alhoewel ik daar niet echt in geloof…
Fijne maandag allemaal