Hoe vond ik het nu eigenlijk?
Vorige week zaterdag was het dan zover… wij waren de hoofdrolspelers in het nieuwe programma “Wij emigreren”van SBS6. Eigenlijk waren wij ook op vrijdagavond al op tv, maar toen slechts te horen.
Direct tijdens en na afloop kwamen de reacties. Veel enthousiaste en aardige berichten. Natuurlijk ook beelden van familie en vrienden die samen zaten te kijken. Stiekem ook gekeken op Twitter. Daar vooral negatieve berichten, maar dat was juist weer lachen (al heb ik Rachel verboden daar te kijken). Wat kunnen mensen toch vreemd reageren. Ik ga daar verder niet op in, want dat is zonde van de tijd en energie.

Nee dan ik zelf… zaterdag om 21:30 zaten wij klaar (ik op de grond want alle stoelen waren bezet, door ofwel familie/vrienden ofwel onze katten…. ik ken mijn plek). Natuurlijk hoor je, je eigen stem en dat is ff schrikken. Ook schrok ik van die witte kop in het begin, maar was het juist wel weer goed om die gebruinde, knappe kop te zien in de zomer.
In het begin van de uitzending was het een “oh ja” hier en een “dat was ik alweer vergeten” daar. Lachen om het geklungel met de verfpot en lachen om ons taalgebruik. Maar ik was natuurlijk voorbereid op wat komen ging… het drama.
Tja en dat was (en is) slikken; de emoties die loskwamen bij Rachel en ook bij mijzelf. Weer beleef ik die avond en de nacht; de boosheid, de angst om de kinderen, de machteloosheid wanneer de tenten rondvliegen, de onmacht bij het zien van de vernieling… alles komt weer terug.
Ik slik het weg en ben ook teveel bezig met hoe alles wordt getoond.

Na afloop hadden wij de evaluatie. Het was goed, het was echt en ik was blij met SBS6. Daarna kwamen dus de appjes en berichten. En eigenlijk blijven die komen… ook via Facebook en Instagram. Dat vind ik verrassend leuk om allemaal te lezen. Van familie en vrienden, maar ook van oud-collega’s, onbekenden en van lang-uit-het-oog-verloren mensen.

Het is een fantastisch avontuur (samen met Rachel, Joep en Siem) en het is nog lang niet over. Op naar nieuwe belevenissen en uitdagingen.