Zo… net als in heel veel huishoudens wordt er nu thuis huiswerk gemaakt, lessen gevolgd via Meet en Classroom…pauzes ingelast, spelletjes gespeeld, toernooitjes georganiseerd, filmpjes gekeken, gekookt door de kinderen, klusjes bedacht voor de kinderen en nog veel meer!
En ja… Dit is een rare en onwerkelijke tijd… Zo lang thuis met elkaar… nergens heen, geen vriendjes, geen voetbal, geen dorpjes, strand en bergen, geen school en nog geen opening van de camping. Raar en onwerkelijk!
En wij, allebei uit het onderwijs, volgen de lessen… soms met veel waardering voor de leerkrachten en soms met commentaar, maar vooral met veel respect voor alle leerkrachten die dit toch maar even doen! En tevens ook denkend aan alle ouders die thuis zijn. Mijn hart gaat ook extra uit naar alle kinderen en ouders die thuis zijn én die (veel) extra ondersteuning nodig hebben op wat voor manier dan ook… Ppfff helaas zal het niet overal even gemoedelijk gaan… en dat is pittig om te weten. Wetend dat er gezinnen zijn waar geen computers zijn, sommige ouders niet hun kinderen kunnen helpen, huiselijk geweld nog een ‘gewoonte’ is, dat er ook in Nederland veel gezinnen écht in de armoede leven en met een heel groot gezin in een heel klein huis wonen… Dit is voor deze en veel andere gezinnen op dit moment écht een zware dobber… en waarom denk ik eraan? Geen idee… ik zou iets willen doen… deze ouders en of kinderen op afstand willen ondersteunen, maar ja… wie ben ik…nou ja… dat dus! Het is raar en onwerkelijk.❤